bloggum

Dag lieve mama,

Mijn lieve mama kon al heel lang niet meer! Ze was lichamelijk op! Elke keer als ik haar zag vond ik het confronterend om te zien hoe op haar lichaam al was. We hadden het er niet over, maar we wisten het wel. Haar wil was er ergens wel en eigenlijk ook al heel lang niet meer! Op wilskracht heeft ze het afgelopen jaar geleefd en op donderdag 7 december was het dan echt klaar. Ze gaf aan dat ze klaar was om over te gaan. Ze was het ziek zijn zat. Ze had last van haar longen & haar darmen maar kon niet dieper kijken in zichzelf naar de oorsprong. Dat was te confronterend denk ik. Ik kon mijn gevoel delen over hoe ik haar zou missen en dat ik het begreep van haar en zij deelde haar gevoel op haar manier met mij. Daar ben ik heel dankbaar voor. Het ging wel heel snel daarna maar gelukkig voor haar. Op het moment dat we haar favoriete muziek op zette liet ze los. De mensen die ze nog graag wilde zien waren om haar heen en daar was het juiste moment.

In mijn werk als QHHT practitioner kom ik heel vaak in sessies tegen dat mensen in andere levens komen te overlijden of dat mensen in sessies overleden dierbaren ontmoeten. Als ze zelf overlijden blijven ze hangen boven hun lichaam, zien ze zichzelf liggen met de dierbaren om het lichaam heen maar zijn ze al wel helemaal vrij van het aardse lichaam. Dit geeft meestal een enorm heerlijk gevoel. Mensen omschrijven dan vaak dat ze vrij zijn, geen pijn meer hebben, en blij zijn dat ze uit hun lichaam zijn. Dat geeft troost als je eigen moeder komt te overlijden. Ik weet zeker dat ze boven haar lichaam hing na haar overlijden en dat ze heeft gevoeld hoe fijn dat was. Dat ze ons zag zitten, staan om het bed, huilend en verdrietig. En het was ok!

Toen ik dagen daarna vroeg, waar ben je nou, kreeg ik niet de witte uitrust kamer te zien, die ik wel te zien kreeg bij mijn tweelingzus, die 22 jaar geleden overleden is. Ik kreeg mijn moeder te zien in een jurk, 10 jaar jonger, lachend en blij. Het gaat goed met mij zei ze en je hoeft je geen zorgen te maken. Dat is ook heel fijn om te weten. Zo nu en dan zoek ik even contact en is ze er heel snel. Het is fijn om te voelen dat ik wordt gedragen in de zielenwereld als ook op de aardse wereld, door lieve mensen om mij heen. 

Als ik aan mijn moeder denk, krijg ik een warm hart, want daar is ze nu! Ik kan contact met haar maken via mijn hart en de ziel die zij is, los van de rol als moeder, maar vrij van alles. Dit zegt niks over de rouw die ik ook voel. De pijn af en toe op mijn hart en de brok in mijn buik, maar rouwen hoort er bij. Ik voel het gemis, en tegelijkertijd is ze er meer dan eerst. Ik voel de leegte en tegelijkertijd ben ik vol van haar. Het is alles tegelijk. Nog dieper het leven in geduwt, in mijn lijf en in mezelf. Wat weer een prachtig cadeau van de rouwheid van het leven. Al is het ook klote natuurlijk en had ik haar nog liever langer om me heen gehad als mijn moeder maar het juiste moment is daar nooit en ergens altijd om afscheid te nemen. 7 December was gewoon de perfecte dag voor haar om te gaan!

Dag mama!