bloggum

Ik lig op een steriele tafel met 3 wezens om me heen. Eentje links van mij, eentje rechts en eentje bij mijn voeten! Ze zien er groot uit, lange armen, een groot hoofd en hele grote ogen. Ze zijn zeker niet van deze wereld en dus buitenaards. Ze zijn iets aan het doen bij mijn buik. Ik voel geen pijn maar voel wel angst. Wie zijn dit? Waar ben ik? Wat doen ze? Ik begin heel hard te schreeuwen, maar mijn lichaam maakt geen geluid en ik voel dat ik in paniek ben. Aaaaaahhhhhh, nog steeds geen geluid. De sfeer in deze ruimte is heel anders dan wat ik ken. Ik weet op dat moment dat ik in een ruimteschip ben. Vraag me niet hoe ik dat weet, maar ik weet het! 

Het wezen bij mijn voeten kijkt naar mij en via zijn ogen zorgt hij ervoor (ik zeg hij maar het kan net zo goed hij en zij tegelijk zijn) dat ik weer buiten bewustzijn raak. Ik word wakker in mijn bed op Ibiza, waar ik op vakantie ben met mijn beste vriendin en hoor de hond die bij ons is aan komen lopen die dag huilen als een wolf. Het is midden in de nacht, nog donker en ik heb de beelden van net nog vers in mijn geheugen. 

Ik ga liggen op het opgepompte luchtbed, net zoals iedereen die aan deze opleiding was begonnen. Het is een leuke groep mensen maar ik kom toch echt voor Priscilla want zij heeft zoveel ervaring met hypnose. Ik wil van haar leren en dat dit er toevallig bij zit is leuk maar weet om eerlijk niet wat ik moet verwachten. Rolf heeft wel uitgelegd dat het belangrijk is dat je weet wat iemand ervaart als ze in hypnose gaan en waar ze naar toe kunnen reizen en daarom is het belangrijk dat wij ook gaan reizen in bewustzijn. Ik denk alleen maar, dat weet ik wel en ik laat het over me heen komen. Het zal wel een fijne meditatie worden en daar heb ik wel zin in.

Wel lekker trouwens om even helemaal niks te hoeven en lekker te liggen. De koptelefoon mag op zegt Rolf, terwijl iedereen al ligt. Ik hoor nog wat gegiechel en nog wat gekuch, maar zodra ik mijn koptelefoon op heb hoor ik muziek. O, dat is fijn! Ik voel me direct ontspannen. Luchtbed is nog wat onwennig. Het is zo’n dikke blauwe waar je, als je beweegt, direct als een drijvende boot op het water heen en weer beweegt. Dan maar niet bewegen en zo stil mogelijk blijven liggen. Het dekentje wat ik mee heb genomen ligt lekker over me heen en ik voel mijn dikke wollen sokken, die heerlijk warm aan mijn voeten voelen. He he, even alleen maar liggen en uitrusten. Ik ben gisteravond laat aangekomen op deze plek waar we ook allemaal overnachten en ben nog best moe van de reis. En het zal wel een intensief weekend worden met alle kennis die we krijgen overgedragen. Dit is het eerste weekend van de reeks weekenden die horen bij deze opleiding. Ik wil me nog meer verdiepen in hypnose en deze opleiding trok me direct. Priscilla die haar kennis deelt van haar jarenlange ervaring met QHHT en dan Rolf die met Hemisync werkt waar ik niet zo heel veel van weet maar we gaan het zien. Ik ben wel heel benieuwd naar Rolf vooral na zijn interview bij Dutch Matrix waar hij vertelde over zijn reizen buiten zijn lichaam en dat hij toen een boek is gaan lezen van Bob Monroe hierover omdat er gewoonweg verder niks over te vinden was destijds en dat herkende ik natuurlijk. Ze zullen elkaar dan ook afwisselen tijdens deze opleiding. Priscilla die gaat vertellen over hypnose en Rolf die ons hemisync laat ervaren.

De muziek gaat over in een soort ruisen van de zee en daarna komen er instructies waarbij ik hoor waar ik me op moet focussen en komen er allemaal tonen. Voordat ik het door heb hang ik boven mijn lichaam en zie mezelf liggen op het luchtbed met het deken over mij heen en de wollen sokken aan mijn voeten. Het ziet er gek uit, want ik dacht dat ik er in het echt heel anders uitzag. Ik lig daar met een hele grote koptelefoon op mijn hoofd en een ooglap op die mijn ogen bedekt. Bijna onherkenbaar en dan voel ik ineens angst. Shit, ik hang boven mijn lichaam. Dit ken ik! Maar nu voel ik weer angst. Hier was ik even niet op voorbereid. Ik reis verder en zie mezelf in de auto zitten op weg naar deze opleiding. He??? Dat was gisteren toen ik helemaal naar Zeeland voor deze opleiding aan het rijden was. Ben ik nu ook nog terug gegaan in de tijd? Tegelijkertijd voel ik ook nog de angst, dat ik geen controle heb over wat er gebeurd. Ik hoor nog steeds de tonen in mijn oor, mijn lichaam zie ik op het luchtbed en ik voel ergens dat ik heel erg in mijn hoofd zit maar ook vanuit een groter bewustzijn aanwezig.

Ik hoor een stem zeggen dat het tijd is om terug te komen en ik zit weer in mijn lichaam. Ik voel me zwaarder, moet heel nodig plassen en voel ook een rilling in mijn buik, van angst. Dit herken ik van alle keren dat ik zonder controle mijn lichaam uit ging en niet wist waar ik naar toe ging. Ik zat er weer helemaal in en ik was het vergeten dat dit me ook angstig maakte. Nadat iedereen heeft geplast vraagt Rolf, zodra iedereen weer op zijn plek zit aan de tafels of iemand wat wil delen en ik moet direct huilen. Alle spanning komt eruit en misschien ook wel herkenning. Dit is wat ik herken en wat ik zo vaak heb ervaren maar waar niemand mij iets over kon vertellen.

Ze staan te dringen! Elke avond staan ze bij de deur, komen mijn slaapkamer niet in, maar ik zie ze naar me kijken en ik voel de druk die er komt omdat er steeds meer komen. Ik woon naast een ziekenhuis en daar overlijden mensen. Wat moet ik hier mee? Wat willen ze van me? Het moment dat ik mijn hoofd op mijn kussen leg, verlaat ik mijn lichaam en begin te reizen door het universum, heel snel. Ik zie overal sterren en het lijkt alsof ik heel snel door een soort tunnel ga naar een andere dimensie. Het moment dat ik dat doe, word ik aan mijn polsen gegrepen en zo teruggeworpen in mijn bed waar ik dan wakker word en schrik. Wat was dat? Waar ging ik heen? En wie trok me daar aan mijn polsen naar mijn bed? 

Er zijn momenten dat ik zo bang ben, dat ik er niet van kan slapen. Wat is dat? Wat gebeurd er met me? Ik begin op mijn werk te vragen aan een collega met wie ik steeds diepere gesprekken krijg, of zij weet wat ik doormaak? Ze geeft me wat tips. Zo zou ik naar iemand kunnen gaan die iets doet met chakra's. Ik ga en kom er achter dat deze vrouw helemaal niet begrijpt waar ik het over heb. Ik ga naar een energielezer en kom er achter dat deze vrouw iets opleest wat ze heeft geleerd vanuit een cursus. Ik ga naar een soort sjamaan die me begint uit te roken met salie en die, zoals het voelt, doet alsof hij weet waar ik tegen aan loop, maar ondertussen voelt het een toneelstukje wat hij opvoert en is hij helemaal niet in contact met mij. Op dat moment besluit ik te stoppen met het zoeken naar mensen die denken mij te kunnen helpen of denken te weten wat ik meemaak. Ze hebben geen idee! 

Op een avond, ik ben zo bang, de druk van de rij mensen die overleden zijn is nog meer geworden, sta ik op uit mijn bed, ik sta in mijn onderbroek, bijna naakt, net zoals ik me naakt voel in mijn angst, en ga gewoon midden in de rij staan. Ik voel diepe angst in mijn hele lijf maar weet niet anders te doen en voel.......

En op dat moment stroomt er allemaal energie helemaal door me heen, alsof eht allemaal door me heen verdwijnt naar een andere dimensie en op dat moment weet ik ............ dat ik alle mensen, het waren er heel veel.............als een soort poort naar een andere dimensie heb gebracht. Daar waar ze niet konden komen, alsof ze vast zaten in mijn hal die grenst aan mijn slaapkamer. Hadden ze dan geen gids die hun heeft begeleidt na hun dood? Waren ze dan niet opgevangen, liefdevol, zoals je dat vaak leest of hoort? Ik kom er achter dat ze in een soort shock zijn overleden en daardoor aan het dolen waren op zoek naar licht. Dat licht vonden ze bij mij. Tegelijkertijd krijg ik te horen dat het niet mijn taak is om ze naar het licht te begeleiden maar dat het ging om de ervaring. Later zie ik ook dat mijn overleden zus, alle kinderen die in een soort shock overleden zijn, zoals bij een auto ongeluk of brand of wat dan ook, helpt overgaan naar het licht. En in principe deed ik nu hetzelfde maar dan op de aarde en zij dus in een andere dimensie. 

Wie is het dan die me aan mijn polsen grijpt als ik uit mijn lichaam ga en ga reizen door de sterren?

Nieuwsgierig? Ik deel af en toe stukjes van een boek wat ik aan het schrijven ben, vooral voor mezelf ben ik achter, maar misschien ook wel voor jou omdat jij tegen hetzelfde aanloopt of omdat je troost zoekt, of herkenning? Laat het me weten via een mailtje naar info@soulspirit.nl en ik hou je op de hoogte.